అప్పుడే విచ్చుకున్న చారడేసి కళ్ళతో, పాలుగారే బుగ్గలతో, దానిమ్మ గింజలాంటి నవనవలాడే శరీరచ్ఛాయతో , కమలా తొనలలాటి మృదుత్వంతో, మంచులో తడిసిన మల్లెపువ్వులా, అప్పుడే వెలసిన దేవతలా కేరింతలు కొడుతున్న పాపాయిని చూచి నిట్టూర్చాను నేను. నిరాశగా, నిర్లిప్తంగా, పదే పదే చెమ్మగిల్లుతున్న కళ్ళతో ఉయ్యాల్లో పాపకేసి చూస్తున్న విజయవైపు తిరిగి అన్నాను.

                   "చూడు , విజయ! పాప నీవైపేంత అమాయకంగా, మమకారంగా చూస్తుందో" పేలవంగా నవ్వింది విజయ.

                   "పోనీ నీలాగే అందంగా ఉంది పాపా. మనం వుంచేసుకోకూడదు విజ్జి?"

                    నావైపు కోపంగా చూచింది విజయ . తరువాత కళ్ళలో నీళ్లు నింపుకుంటూ అంది." నాకు తెలుసు , నాకు తెలుసు. మొత్తానికి యీ పాపనే న చేతుల్లో పెడతారు. నాకు బాగా తెలుసు. తరువాత ఎం జరిగిందో ఈ పుస్తకం చదివి తెలుసుకొనగలరు .